RólunkEgészségház Rólunk
Prvo formiranje vanbolničke službe kao posebne celine u odnosu na bolnicu započinje 1892. godine kada se formira Okružna blagajna socijalnog osiguranja i kada za glavnog lekara Bolesničke blagajne, koja se stara o zdravlju svojih osiguranika biva postavljen 1898. godine poznati lekar dr Radivoj Simonović.
Između dva svetska rata funkcioniše od 1922. godine Okružni ured za osiguranje radnika, koji radi i kao socijalni i kao zdravstvena ustanova, koja pruža neposredno i zdravstvene usluge svojim osiguranicima, radnicima i nameštenicima. Ured se od 1931. godine nalazi u Mirnoj ulici.
Glavni lekar je dr Radivoj Simonović koji organizuje zdravstvenu službu i istovremeno radi i u svojoj privatnoj ordinaciji kako to čine i drugi lekari angažovani od strane Okružnog ureda sve dok im nije omogućeno da službeni deo vremena ordiniraju u novosagrađenim uredskim ambulantama. Tako preko socijalnog osiguranja započinje objedinjavanje lekara u jedinstvenu zdravstvenu službu čiji je zadatak pružanje zdravdstvene zaštite osiguranicima.
Godine 1931. osniva se posebno Dom narodnog zdravlja u kojem su objedinjeni Državni higijenski zavod i ostale preventivne ustanove (Školska poluklinika, Antivenerična ambulanta, Antitrahomna ambulanta itd.), čiji je upravnik jedno vreme bio dr Milan Jovanović. Među lekarima je sve više onih koji studije medicine završavaju u Beogradu ili u Zagrebu. Među njima ističe se i mladi Đorđe Lazić koji 30-tih godina započinje jednu od najzapaženijih somborskih lekarskih karijera.
U prigradskom izletištu Šikara u leto 1933. godine radilo se sa decom koja nisu mogla zbog materijalnih problema otići na more ili u planine. Lekar je vršio trijažu, a sa decom je u oporavilištu boravio i nadležni učitelj. U ovom periodu puno pažnje se posvećivalo i zdravstvenom prosvećivanju kako kroz javna predavanje i tekstove u lokalnim novinama među kojima se ističe i „Glas naroda“ tako i iz pera somborskih lekara o različitim problemima, a posebno se isticao dr Radivoj Simonović. Sve to je pomoglo razvoju zdravstvene kulture. U toku ratnih godina (1941) okupatori su sagradili jednospratnu zgradu u ulici Zeleni krst za potrebe ratnih invalida u kojoj posle rata smeštena Hitna medicinska pomoć. 40-tih godina prošlog veka zdravstvena služba izvan Opšte bolnice organizovana je u vidu Doma narodnog zdravlja.Dom zdravlja se kao posebna i velika organizaciona jedinica pojavljuje i nakon drugog svetskog rata 1953. godine u vidu delatnosti Okružnog ureda za osiguranje radnika pod nazivom Zdravstvena stanica ili Dom narodnog zdravlja. On od 1956. godine okuplja ambulante opšte prakse i specijalističke ordinacije, Centar za zaštitu majke i deteta i Antituberkolozni dispanzer, a smešten je u Mirnoj ulici br. 3. U Mirnoj ulici br. 3 počinje 1960. godine počinje da radi Centar za zaštitu majke i deteta a vremenom će postati centralni deo Doma zdravlja, u kojem će biti i uprava. Predlaže se da se Dom narodnog zdravlja (koji ima 14 opštih i specijalističkih ambulanti, stanicu za hitnu pomoć, Centar za zaštitu majke i deteta i Antituberkulozni dispanzer) reorganizuje i da se specijalističke službe pripoje Sreskoj bolnici, a da ambulante opšte prakse stanica hitne pomoći i zubna ambulanta postanu Zdravstvena stanica. Godine 1957. novi Upravni odbor unosi značajna poboljšanja u rad zdravstvene službe i organizuje se permanentna zdravstvena zaštita od 07 do 19 časova. Osnovana je zdravstvena stanica umesto Doma zdravlja i formiraju se u tri regionalne ambulante opšte prakse: U Domu narodnog zdravlja, u Trećem rejonu i u Zelenom krstu. Sve počinje da funkcioniše januara 1958. godine. Početni entuzijazam brzo splašnjava, jer već krajem januara upućuje se poziv da se građani opredele za jednog lekara, što nije moguće ispoštovati jer su neki lekari preopterećeni i imaju i do 3000 kartona, a drugi uglavnom mlađi nemaju uopšte posla. Zbog čega Upravni odbor donosi zaključak da broj pacijenata po jednom lekaru ne treba da je veći od 1800 do 2000.
Zdravstvene stanice 1964. godine ugovorile su sa Zvodom za socijalno osiguranje osim plaćanja kurativne delatnosti i preventivne poslove. Godine 1965. formira se novi Dom zdravlja u čiji sastav ulaze svi dispanzeri graske i seoske ambulante i ambulante u preduzećima, zapravo sva vanbolnička služba. Godine 1975. Dom zdravlja se integriše sa Opštom bolnicom i ulazi u sastav Medicinskog centra „dr Radivoj Simonović“. U periodu od 1975. godine Dom zdravlja je doživljavao niz statusnih promena zajedno sa Opštom bolnicom tako da od 1992. godine funkcioniše kao radna jedinica Medicinskog centra da bi 1997. godine promenom Statuta Medicinskog centra promenjen naziv u Zdravstveni centar u okviru kojeg posluju i Opšta bolnica i Dom zdravlja. Planom mreže zdravstvenih ustanova Zdravstveni centar „dr Radivoj Simonović“ prestaje da postoji 01.07.2009. godine i osnivaju se dva nova pravna lica Dom zdravlja „dr Đorđe Lazić“ i Opšta bolnica „Dr Radivoj Simonović“.
NAPOMENA: Korišćeni podaci iz knjige dr Stojana Berbera „Istorija somborskog zdravstva“ godina izdanja 2004.
